Kompleks Noor Ouarzazate to elektrownia słoneczna o mocy 580 MW, składająca się z czterech niezależnych bloków wykorzystujących różne technologie. Podstawą działania każdego z nich jest jednak energia słoneczna. Elektrownia powstała w pobliżu Warzazat, miasta położonego w sercu marokańskiej pustyni, gdzie słońce świeci prawie 365 dni w roku.

Warzazat dotychczas znany był z kręcenia tu filmów i seriali. W tym miejscu powstawały m.in Lawrence z Arabii czy Gra o tron. Teraz miasto stało się znane z największej termalnej elektrowni słonecznej na świecie. Lokalizacja ta została wybrana, ponieważ roczne natężenie promieniowania słonecznego wynosi tutaj 2635 kWh/m². To jeden z najwyższych wskaźników na świecie.

Elektrownia słoneczna Noor Ouarzazate to pierwszy duży projekt opracowany w ramach nowej strategii energetycznej Maroka, której celem jest zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii do 52% do 2030 roku. Dzięki wsparciu Unii Europejskiej i innych partnerów międzynarodowych Maroko wkracza na drogę ku niezależności energetycznej i zrównoważonego rozwoju. Przed otwarciem elektrowni słonecznych Maroko importowało 95% energii elektrycznej.

Termalna energia słoneczna to obiecująca technologia. Międzynarodowa Agencja Energii przewiduje, że do 2050 r. 11% energii elektrycznej będzie pochodzić z takich źródeł. A właśnie Afryka Północna to najlepszy region do jej rozwijania. Potencjał jest ogromny i można go wykorzystywać aby zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na energię.

Budowę elektrowni rozpoczęto w 2013 r., a pierwszy blok Noor I o mocy 160 MW oddano do użytkowania w 2016 r. Kolejne bloki Noor II o mocy 200 MW, Noor III o mocy 150 MW i Noor IV o mocy 70 MW uruchomiono w 2018 r. W języku arabskim słowo „ noor ” oznacza „ światło ”, dlatego tak nazywa się każdy blok elektrowni. Cały kompleks zajmuje obszar 3000 hektarów i według Afrykańskiego Banku Rozwoju, dzięki wykorzystaniu energii słonecznej zapobiega emisji prawie 900 000 ton CO₂ rocznie.

Każdy blok elektrowni wykorzystuje inną technologię i posiada magazyn energii pozwalający pracować mu po zmroku. Noor I składa się z cylindrycznych luster parabolicznych, które kierują promienie słoneczne na system rurek z wodą, która po zmianie w parę napędza turbinę generującą prąd. Obiekt zapewnia magazynowanie energii elektrycznej przez 3 godziny. Technologia wykorzystana w Noor II jest bardzo podobna do wykorzystanej w Noor I, Główna różnicą, polega na innym systemie chłodzenia pary, wychodzącej z turbiny. Obiekt jest w stanie zmagazynować energię na 7 godz.

Noor III różni się od swoich poprzedników. Wykorzystano tu system 7400 heliostatów, każdy o efektywnej powierzchni 178,5 m² i wyposażony w napędzany hydraulicznie system śledzenia słońca. Pomiędzy nimi wznosi się wieża o wysokości 243 metrów. Gigantyczne lustra skierowane w stronę wieży, w której ciecz zamienia się w parę napędzającą turbinę, umożliwiają osiągnięcie temperatury 565 st. C w porównaniu do 390 st. C dla konwencjonalnych systemów. Technologia gwarantuje dostawę energii elektrycznej także do 7 godzin po zachodzie słońca. Noor VI to elektrownia fotowoltaiczna wykorzystująca ogniwa słoneczne z systemem śledzenia. Jej budowa sprawiła, że Noor Ouarzazate stało się największą na świecie multitechnologiczną elektrownią wykorzystującą energię słoneczną.

Obecnie ponad 600 milionów Afrykanów nie ma dostępu do elektryczności. Brak energii hamuje także rozwój gospodarczy. Wykorzystanie energii słonecznej mogłoby rozwiązać te problemy. Niestety, ani budowa, ani utrzymanie takich elektrowni nie jest tanie. Na razie więc, bez pomocy rozwiniętych krajów, budowa elektrowni wykorzystujące technologie solarne nie jest możliwa w większości krajów Afryki.